epuap- /zspkluszkowce/SkrytkaESP
.jpg)
Po trzech latach przerwy podjęliśmy na nowo piękną tradycję naszej szkoły, jaką jest piesza wycieczka na Lubań na początku roku szkolnego.
Dnia 16 września uczniowie obu klas VI, klasy VII „A” i VIII udali się na górską wyprawę. Uczniom towarzyszyli opiekunowie: Lidia Plewa, Dominika Siedlarczyk, Jadwiga Wojtaszek, Dominik Gorlicki, Mariusz Potoczak, br. Piotr Filipek oraz o. Grzegorz Papciak – kierownik wycieczki. Przewodnikiem na szlaku był Jan Krępa, wieloletni nauczyciel i dyrektor naszej szkoły, przewodnik beskidzki PTTK.
Zbiórka odbyła się o 8.30 na placu szkolnym, skąd uczestnicy wyruszyli w kierunku rezerwatu przyrody „Modrzewie” i żółtym szlakiem rozpoczęli górską wędrówkę. Poranne mgły i chłód wkrótce ustąpiły i do końca dnia można było cieszyć się piękną słoneczną pogodą. W chwilach odpoczynku i wytchnienia przewodnik interesująco opowiadał o środowisku przyrodniczym Gorców. Wiadomości z dziedzin biologii, geografii czy historii okraszał wywołującymi uśmiech anegdotami, umilając w ten sposób trud wędrówki.
Około godziny 11.00 młodzi turyści osiągnęli grzbiet Pasma Lubania i zatrzymali się na niespełna półgodzinny odpoczynek na Jaworzynach Ochotnickich (1050 m npm). Na tej urokliwej polanie zjedli drugie śniadanie i wzmocnieni wyruszyli w kierunku widocznego już w kierunku wschodnim szczytu Lubania z wieżą widokową.
Po niedługiej chwili nastąpił moment wyboru podejścia na sam szczyt: krótsze, ale strome albo dłuższe, lecz łagodniejsze. Wszyscy podjęli niełatwe wyzwanie: forsowną wspinaczkę bardziej wymagającym, a w dodatku kamienistym szlakiem. Ten krótki fragment górskiej ścieżki wycisnął ze wszystkich siódme poty. Może jedynie zaprawiony w wędrowaniu przewodnik, pan Jan Krępa, nie wykazywał objawów większego zmęczenia.
Wkrótce na zmęczonych twarzach pojawił się uśmiech, a w duchu radość zwycięstwa – zachodni wierzchołek Lubania (1211 m npm) został zdobyty! Po chwili wytchnienia uczniowie podzieleni na grupy pod opieką wychowawców weszli na wieżę widokową, by podziwiać rozległą panoramę Tatr, Pienin i Beskidów. Pan przewodnik opisywał rozpościerające się przed oczami piękne widoki, wskazywał poszczególne szczyty i miejscowości.
Następnie wędrowcy udali się na polanę położoną między dwoma wierzchołkami Lubania. Starsi chłopcy rozpalili ognisko, by wszyscy mogli upiec pyszne kiełbaski. Po posiłku na świeżym powietrzu i regeneracji sił uczestnicy wycieczki wyruszyli w drogę powrotną. Przewodnik poprowadził niebieskim szlakiem w kierunku Wdżaru. Po chwili wędrówki wycieczka zatrzymała się przy źródle poniżej szczytu, by każdy, kto tego potrzebował, mógł uzupełnić zapas wody. Po tej przerwie zaczęło się schodzenie z masywu Lubania. Około godziny 15.00 wszyscy doszli do dolnej stacji wyciągu krzesełkowego na Wdżar, skąd każdy udał się do domu.
Uczestnicy wycieczki byli zmęczeni, ale bardzo zadowoleni i dumni ze zdobycia szczytu Lubania. Z całą pewnością można uznać tę wrześniową wędrówkę za bardzo udaną i ciekawą. Piesza wycieczka dała możliwość aktywnego wypoczynku, kontaktu z przyrodą, przyczyniła się do poszerzenie wiedzy o paśmie Gorców oraz dała wiele okazji do współdziałania w grupie i pozwoliła na pogłębienie koleżeńskich więzi między uczniami naszej szkoły.
o. Grzegorz Papciak